Kolejna płyta w dorobku flecisty Leszka Wiśniowskiego nagrana w składzie: Leszek Wiśniowski-alto flute/C flute/tenor soprano saxophone, Paweł Kaczmarczyk-electic piano/piano, Tomasz Kupiec-bass, Bartek Staromiejski-drums, Dominik Bieńczycki-violin(1), Pramath Kiran-percussion(11) oraz , jako gość specjalny - Krzesimir Dębski-violin(1,4,6,7,8). "Kinetyka" zwiera kompozycje lidera-Leszka Wiśniowskiego oraz Jego interpretację preludium E-moll Fryderyka Chopina i tradycyjnego "Krywania". Muzycy wędru
Don't Look Down Episodes Frohlich Kamerad A Matter Of Tactic Order Prevails In Berlin In The Night Asylum An Amusing Misunterstanding (lyrics Edith Piaff "L'Accordeoniste") Greasy, Only Greasy Something Completely Different
Ed Thigpen - legenda jazzowej perkusji, prawdziwy mistrz gry miotełkami zmarł 13 stycznia 2010 roku. Pośmiertne wydawnictwo to koncertowe nagranie Eda Thigpena z Carsten Dahlem na fortepianie i Jesperem Bodilsenem na kontrabasie. Wydawnictwo uzupełnia bonusowy dysk DVD Video zawiarający 92 minutowy film opowiadający o życiu Thigpena, gdzie narratorami są m.in. Horace Parlan, Billy Taylor, Carsten Dahl, Kasper Vilaume, Jesper Bodilsen, Jens Winther, Thomas Franck, Denise Thigpen i Michael Thigpen. Fi
DON'T LEAVE US HOME ALONE THE LAST THREE COOKIES HE COULD HEAR TREES GROW A MAN INSIDE A KNIGHT HE SAW THEM GET IN, BUT COULON'T DO ANYTHING FRIEND, BROTHER, HERO SMOKE WAS GATHERING UNDER THE EYELIDS ERIC, LEAVE THE LIGHTS ON WHEN YOU LEAVE QUICKSILVER CHILD TO STAND ON TIPTOE STROKIND A DRAGON'S MUZZLE CLEANING USING STARDUST BETWEEN THE SHIP'S PORTS DON'T TALK TO ME WHEN I'M DRIVING WATERMARKS HE UNDERSTOOD HOW THE DOG OPERATES HANDS TIED WITH A HAIR BAND HIS H
While It's Raining The Song Of The Mammoth Breath Of Wind A Message From The Mountains Dawning Rhythming Impressions Night Of Dawn Prayer For Peace
Patryk Zakrocki - violin, viola, tunig forks, chromatic mbira Marcin Olak - classical, acoustic electric guitars Mikołaj "Miki" Wielecki - percussions 1. Between Landscapes [3:27] 2. Scarlatti's Diagonal Smiles [4:40] 3. Daily Slalom [2:56] 4. Winter Symmetry [4:42] 5. Fire Daughter's Ritual [3:53] 6. Into The Dreamtime [11:08] 7. Carbon Tears [10:30] 8. Blackbird Poetry [6:18]
Pojawiło się młode pokolenie świetnie wykształconych muzyków, dysponujących znakomita techniką instrumentalną i wielką fantazją improwizatorską, szybko dołączając do czołówki. Do grona tych artystów należy kompozytor, wirtuoz gitary – Marcin Wądołowski. Jego nowa, autorska płyta „My Guitar Therapy zawierająca dziewięć zróżnicowanych utworów, utrzymanych w akceptowanej przez młodych ludzi stylistyce funk-fusion, potwierdza w/w walory. Godnymi partnerami Wądołowskiego są uznani jazzmani, mający w swoj
John Taylor, jeden z najbardziej utytułowanych europejskich pianistów mający za sobą współpracę m.in. z Janem Garbarkiem, Charliem Hadenem, Johnem Surmanem, Kennym Wheelerem, Arildem Andersenem, Gilem Evansem, Miroslavem Vitousem, Lee Konitzem, Grahamem Collierem, Hartym Beckettem, Normą Winstone zdążył nas już przyzwyczaić do chadzania własnymi ścieżkami. Związał się kilka lat temu z audiofilską wytwórnią CAM Jazz, dla której wydał swoją najnowszą płytę 'Requiem For A Dreamer'. Do regularnego trio z Pall
Program płyty: Urodzony w 1979 roku w Betlhehem a dorastający w obozie uchodźców w Ramallah, gdzie w 1948 roku zostali wysiedleni jego rodzice jest jednym z najbardziej znanych palestyńskich muzyków. Studiował na Edward Said National Conservatory of Music in Ramallah, później w National Regional Conservatory of Angers we Francji. Prowadzi dwa zespoły: Ensemble Dal'Ouna i Palestine National Arabic Music Ensemble. Jest on również założycielem Al Kamandjâti, szkoły muzycznej z siedzibą w Palestynie. Jego
Harry Allen przygodę z muzyką zaczynał od akordeonu w wieku siedmiu lat. Cztery lata później zmienił instrument na klarnet, ale szybko zastąpił go tenorowym saksofonem. Inspiracją dla niego był Stan Getz, który po dziś dzień pozostaje jednym z jego największych mistrzów. Ale w muzyce Allen nie stara się naśladować swoich mistrzów. I chociaż jego styl nie jest innowacyjny, to mając wielki talent do tworzenia prostych, melodyjnych tematów twórczo rozwija tradycję jazzowego mainstreamu. Gra jego zespołów por
"Nowy kwartet Argüellesa, z pianistą słynnego Phronesis - Ivo Neame'm, to zespół złożony z bogatych artystycznych osobowości, jednak tutaj wszyscy myślą tylko kolektywnie. I w tym właśnie tkwi największa siła tego zespołu. Wydany właśnie nakładem angielskiej oficyny Edition Records album "Tonadas", ukazuje w twórczym zwarciu europejskich instrumentalistów, potrafiących zachować balans pomiędzy kameralistyczną nostalgią a artystyczną witalnością". Mateusz Krępski "Od utworów porywających rześką rytmiką,
1. Muskrat Ramble 2. Black And Blue 3. Royal Garden Blue 4. Stars Fell On Alabama 5. On The Sunny Side Of The Street 6. Panama 7. Back 'O Town Blues 8. Whispering 9. A Song Was Born 10. Ain't Misbehaving 11. Jack-Armstrong Blues
Jeff Baker na swoją płytę przygotował siedem własnych kompozycji,przy okazji wokalista przypomniał kilka znakomitych kompozycji z repertuaru Billie Holiday, Jose Gonzaleza, Billy'ego Joela i Bonnie Raitt. Możliwości wokalne Jeffa Bakera są onieśmielające, nie bez przyczyny bywa porównywany do Marka Murphy'ego i Johnny'ego Hartmana. Jeff Baker nie wykorzystuje ich dla taniego efekciarstwa. Raczej stawia na ekspresję, budowanie napięcia i tego, co w piosence jest najważniejsze – zamkniętą formę. Dosko
Któż bardziej nadaje się do przełożenia na język jazzu najbardziej fantazyjnej, poetyckiej, energetycznej i błazeńskiej płyty w historii rocka, czyli "Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" The Beatles, jak bodaj najbardziej szalony muzyk angielskiego jazzu, jakim bez wątpienia jest Django Bates, brytyjski kompozytor, aranżer, keyboardzista i bandleader. 1 czerwca tego roku albumowi "Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band" stuknęła 50-tka, pół wieku to niezła cezura czasowa, i trzeba przyznać, że po "Sie
Siedem autorskich kompozycji lidera - polskiego saksofonisty Bartosza Czarnieckiego, których nie da się przypisać jakiemuś jazzowemu gatunkowi, ujawnia niezwykły talent tego muzyka. Są one zarazem przejmujące jak i filigranowe, urzekają powściągliwymi i klarownymi improwizacjami poszczególnych artystów. Lider swoimi kompozycjami wyznacza ledwie kierunek poszukiwań, nakreśla ramy, podstawą projektu uczyniwszy zasadę wzajemnego zaufania, którego efektem są klarowne, pełne pasji improwizacje. W ten sposób po