OrdyńcyPrawdziwi władcy stepów, od dziecka obyci z koniem i bronią. Mawiano, że ilu mężczyzn na Krymie, tylu wojowników. Mistrzowie podjazdów, rozpoznania i dalekich marszów, pozorowanych ucieczek i działania w zasadzce. Uderzali błyskawicznie, oskrzydlając przeciwnika zasypywali go gradem strzał z łuków refleksyjnych, które były ich podstawową bronią. Unikali bezpośredniej walki wręcz, lecz zmuszeni do niej byli groźnym przeciwnikiem, doskonale posługującym się szablą, dzidą czy dzirytem, rzadko jednak posiadali uzbrojenie ochronne.Zestaw zawiera 9 modeli konnych i 3 x plastikowa podstawka 3cm x 4 cmModele są nie sklejone i nie pomalowane.
Kazindżi„Czerń” tatarska - ubodzy ordyńcy z mniej znaczących klanów. Jazda, której nie stać było na dobre konie i drogi rynsztunek. Często odziani jedynie w kożuchy czy siermięgi i słabo uzbrojeni. Używali różnego rodzaju uzbrojenia improwizowanego: masłaków, kiścieni, maczug czy oszczepów i rzadko, którego stać było na łuk czy szablę. Ich wartość bojowa nie była wysoka, choć świetnie sprawdzali się w różnego rodzaju zadaniach pomocniczych, a ich zaciekłość i skrupulatność w trakcie grabieży i wybierania