Holenderska czarno-biała komedia "The Nobel Prize Winner" wyreżyserowana przez Timo Veltkampa opowiada o mało znanym pisarzu o nazwisku - Joachim West, który uciekając przed kłopotami finansowymi wyreżyserował swoją śmierć, oczywiście po przesłaniu swojemu wydawcy swojego opus magnum, nad którym pracował przez ostatnie dziesięć lat. Od tego czasu w filmie zaczynają się dziać przedziwne rzeczy...
John Zorn wielokrotnie pokazał, że doskonale czuje rytm opowieści filmowej, sam zresztą uczył się kompozycji oglądając kreskówki i animacje amerykańskie. najnowsza część jego prac filmowych to niejako kontynuacja przebojowej "Alhambra Love Songs", mamy do czynienia także z triowym składem: Rob Burger: Piano, Trevor Dunn: Double Bass i Kenny Wollesen: Drums, Vibraphone i tak jak na '"Alhambra Love Songs" jego muzyka jest niezwykle nastrojowa, czasami pełna zwiewnego humoru, a w niektórych momentach mroczna; zawsze jednak zaskakująca i nowatorska.
Spotyka się w niej pełen intymności liryzm i podszyta gęstą, rytmiczną tkanką pasja.
(multikulti.com)
Muzycy:
Rob Burger - piano
Trevor Dunn - bass
Kenny Wollesen - drums, vibraphone
1. The Nobel Prize Winner
2. Writer's Block (Ilse's Theme)
3. The Depraved City
4. Annabel
5. Our In-House Dostoevsky
6. The Search
7. Denouement
8. Door to Door
9. Suicidal Tendency
10. Fyodor and Annabel
11. Plagiarism
12. Moral and Immoral
13. Ghost of Guilty Conscience
14. Joahim West
15. Moral and Immoral (Take 2)
Pracując szybko i swobodnie z małą grupą bliskich przyjaciół, Zorn stworzył wrażliwą i intymną partyturę dla dynamicznego nowego filmu dokumentalnego na kontrowersyjny temat: wzrost antysemityzmu po 11 września. Hipnotyzujące groove'y i złowrogie nastroje sprawiają, że w tym tekście pojawia się niepokojące wrażenie, częściowo ze względu na tematykę, ale spotęgowane unikalnymi stylami klawiatury Zorna. Płyta obowiązkowa dla każdego fana Zorna, bo to jedno z najbardziej interesujących, przyjemnych i osob
Zorn w najlżejszej możliwej postaci. Może bez banalnych motywów rodem z "The Dreamers" - i chwała Bogu, choć w tym wypadku chyba bardziej Jehowie - ale wciąż bardzo przystępnie. Blisko do serii "The Book Of Angels" (nie tylko z uwagi na projekt okładki) i do dwóch przynajmniej odcinków "Filmworks": "Invitation To Suicide" i "The Rain Horse". Oba łączy zresztą osoba Roba Burgera, którego i tu Zorn obsadził w roli pianisty. Burger grywa lekko, czego dowodem współpraca z Norą Jones (to ten brakujący element
"[...] Liryczne oblicze Johna Zorna wciąż czeka na swojego odkrywcę. Najsłynniejszy z muzycznych odszczepieńców w serii muzyki filmowej wytwórni TZADIK po raz kolejny zaskakuje wielowymiarowością swojej artystycznej osobowości. XIX część prac filmowych reprezentuje najbardziej melancholijną stronę jego osobowości. Jedenaście utworów napisanych na trio: wiolonczela, fortepian i kontrabas, nadaje nowy sens znaczeniu słów muzyka filmowa. "The Rain Horse" buduje mosty ponad rzeczywistością, pełne cudownej
"Muzyka do dwóch zupełnie różnych filmów, pierwszy z nich - "Belle de Nature" w reżyserii Marii Beatty - to francuska s/m erotyka, drugi - "The New Rijksmuseum" w reżyserii Oeke'a Hoogendijka, to dokument o pracach renowacyjnych w Rijksmuseum w Amsterdamie.[...] Pierwsza część to połączenie różnych muzycznych klimatów: od surf rocka po world music. Niby nic nowego, dobrze znani muzycy, zgrabne motywy, aranżacja trochę w stylu jewish avant pop. A jednak cóż za niesamowita łatwość zjednywania słuchacza.
Płyta uznana za jedno z największych najnowszych dzieł Zorna. Będąc fanem Williama Burroughsa i Briona Gysina od czasu pierwszego kontaktu z ich pracami w późnych latach 60., Zorn często wspomniał ich pocięte i złożonych techniki literackie, które wpływały na jego kompozycje. Z "Interzone" składa hołd pracom i światom tych dwóch niezależnych twórców XX wieku, skacząc w klasycznym stylu od gatunku do gatunku, od sceny do sceny. Zatrzymując się po drodze w obskurnych barach, marokańskich ulicach,
Znakomita kontynuacja "Templars: In Sacred Blood". Moonchild Trio, w którego skład wchodzą wokalista Mike Patton (Faith No More, Fantomas, Mr. Bungle, Tomahawk), basista Trevor Dunn i perkusista Joey Baron, rozszerzone o klawiszowca Johna Medeskiego (trio Medeski, Martin Wood) przedstawiają szalenie oryginalną fuzję progresywnego jazzu i ciężkich brzmień. Całą płytę, zróżnicowaną i obrazową, wypełniają momenty ostrzejsze, pełne dźwięków przesterowanego basu, przejmujących wokaliz i wrzasków P
1.The Adventures Of Han John Williams 2.Meet Han John Powell 3.Corellia Chase John Powell 4.Spaceport John Powell 5.Flying With Chewie John Powell 6.Train Heist John Powell 7.Marauders Arrive John Powell 8.Chicken In The Pot John Powell 9.Is This Seat Taken? John Powell 10.L3 Millennium Falcon John Powell 11.Lando's Closet John Powell 12.Mine Mission John Powell 13.Break Out John Powell 14.The Good Guy John Powell 15.Reminiscence Therapy John Powell 16.Into The Maw John Pow
1. Seven Sigils 2. The Book of Los 3. Apparitions I 4. Supplicant 5. Tabula Smaragdina 6. Apparitions II 7. The Changeling 8. Warlock 9. Apparitions III
Grzegorz Jarzyna, przygotowujący spektakl Nosferatu, który swoją polską premierę w TR Warszawa miał 12 listopada 2011 roku zaprosił do współpracy samego Johna Zorna. Wydana nakładem nowojorskiej oficyny Tzadik płyta pod tym samym tytułem to ekscytująca muzyka do wspomnianego spektaklu Grzegorza Jarzyny. Powieść Dracula Brama Stokera poprzez co najmniej kilkanaście ekranizacji i niezliczone nawiązania weszła do kanonu kultury popularnej. Jednak motyw wampira pojawiał się w podaniach ludowych, literaturze
Na zornowskich płytach niezbyt często słyszymy fortepian, a już tych, na których jest on głównym motorem zespołu jest niewiele. Wystarczy wspomnieć ubiegłoroczną 'Alhambra Love Songs', czy też nagrania z Anthony'm Colemanen i Uri Caine'm. I właśnie nowa płyta wydaję się być kontynuacją 'Alhambra Love Songs', ciekawie wypada Cohen na akustycznym kontrabasie i Blumenkranz na gitarze basowej, nie dublują swojej roli, poszerzają znacznie warstwę brzmieniową. Burger doskonale się czuje w tych pulsujących rytm
John Zorn często poszerza, zmienia sprawdzone składy. Wystarczy wspomnieć sztandarową formację, kwartet Masada, który wyewoluował do oktetu - Electric Masada, pomiędzy były jeszcze Masada String Trio i Masada Chamber Ensemble. Tak samo jest z Gnostycznym triem. Do oryginalnego składu - gitarzysta Bill Frisell, harfistka Carol Emanuel i wibrafonista Kenny Wollesen dokooptował klawiszowca Johna Medeskiego, wibrafonistę Alexandra Lipowskiego i harfistkę Bridget Kibbey. Mamy zatem w sekstecie dwie harfy, d
David Krakauer, muzyk wykształcony m.in. w nowojorskiej Juilliard School of Music i paryskim konserwatorium, to muzyczny obieżyświat, zanim rozpoczął etniczno-jazzową działalność odnosił niemałe sukcesy jako wykonawca i kompozytor muzyki poważnej oraz współczesnej. Dopiero później odkrył tradycję klezmerską i dołączył do Klezmatics (występuje na wczesnych płytach grupy). Od połowy lat 90. regularnie (nakładem Tzadika oraz Label Bleu) wydaje sygnowane swym nazwiskiem albumy. Łączy na nich muzykę żydowską
„...Ostatnie, najpełniejsze wcielenie elementarnego, absolutnego chaosu. Największy zespół świata w szczytowej formie koncertowej, uchwycony"w akcji' podczas występu w trakcie japońskiej trasy w roku 1994. Jedna z lepszych, a bodajże najlepsza ze znanych mi koncertowych, płyt PainKillera. 48 minut skoncentrowanej energii w formie spontanicznej jazzowo - dubowo - noise'owej improwizacji, ponad wszelkimi ograniczeniami. Muzyka PainKillera, zwłaszcza zaś jej objawienie koncertowe, zawsze ma w sobie coś z dźw
Niemieckie Requiem Johannes Brahmsa w wykonaniu solistów oraz chóru i orkiestry Filharmonii Narodowej w Warszawie pod dyrekcją Antoniego Wita. 1 Overture to Collin's Coriolan, Op. 62, "Coriolan O 00:06:50 Gardiner, John Eliot Orchestre Révolutionnaire et Romantique 2 Symphoniae Sacrae (1615): Sanctus-Benedictus a 12 00:03:40 Monteverdi Choir Gardiner, John Eliot Orchestre Révolutionnaire et Romantique 3 Symphoniarum sacrarum III, Op. 12: No. 18. Saul, S 00:03:49 Mont
Utwory sakralne - dialogi, arie, lamenty i motety Johanna Christopha Bacha - kompozytora z rodziny Bachów starszego o jedno pokolenie od Jana Sebastiana. W nagraniu udział wzięli soliści oraz zespół The English Baroque Soloists pod dyrekcją Johna Eliota Gardinera. 1 Herr, wende dich und sei mir gnädig 2 Mit Weinen hebt sich's an 3 Wie bist du denn, o Gott, in Zorn auf mich entbrannt (Lamento) 4 Der Gerechte, ob er gleich zu zeitlich stirbt (Motette) 5 Ach, dass ich Wassers g'nug hätte 6 Fürchte dich