Czenrezig - Avalokiteśwara. Jako jedyny spośród 108 form Lokeśwary uznał, że odejście w Nirwanę jest egoistyczne, gdyż tyle istot nie osiągnęło tego stanu i nadal pozostaje w ignorancji. To jego poświęcenie symbolizuje nieskończone współczucie (karuna) dla innych istot i chęć niesienia im pomocy. W dłoniach umieszczonych przed piersią trzyma on niezniszczalny klejnot. W drugiej z prawych dłoni trzyma różaniec. Różaniec symbolizuje niekończący się cykl. W drugiej z lewych rąk trzyma kwiat lotosu - symb
Zielonej Tary : Tara, po tybetańsku Dolma, uważana jest za emanację Bodhisattwy Współczucia, Czenrezika. Ucieleśnia ona ochronny i opiekuńczy aspekt współczucia wszystkich Buddów. Mówi się, że Tara ochrania przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami i lękami. Znana jest także jako "Ta, która spełnia wszelkie pragnienia". Szerokośc: 5 x 7.50 cm. Wysokosc: 14 cm.
Mańdziuśri jest ucieleśnieniem rozróżniającej świadomości (w sanskrycie "pradżnia") wszystkich buddów. Jest przedstawiany jako młodzieniec z mieczem w prawej ręce - reprezentującym mądrość zrozumienia pustki, przecinającą ignorancję. Szerokośc: 4.50 x 7 cm. Wysokosc: 11 cm.
Vadźrasattwa – tyb. Dordzie Sempa, jest on szóstym Dhjani Buddą, uważanym za kapłana pozostałych pięciu Dhyanich. Jest to bóstwo tantryczne, symbol najwyższy aspekt oświecenia. Nie występuje on na stupach jak pozostali Dhyani Buddowie. Jest on czczony niezależnie od nich. Wielbienie go jest wykonywane zawsze w tajemnicy i nie jest przekazywane tym, którzy nie są wtajemniczeni w sekrety drogi Vadźrajany. Wiele praktyk medytacyjnych Wadźrasattwy służy też oczyszczaniu negatywnych czynów i stanów umysłu
Vadźrasattwa – tyb. Dordzie Sempa, jest on szóstym Dhjani Buddą, uważanym za kapłana pozostałych pięciu Dhyanich. Jest to bóstwo tantryczne, symbol najwyższy aspekt oświecenia. Nie występuje on na stupach jak pozostali Dhyani Buddowie. Jest on czczony niezależnie od nich. Wielbienie go jest wykonywane zawsze w tajemnicy i nie jest przekazywane tym, którzy nie są wtajemniczeni w sekrety drogi Vadźrajany. Wiele praktyk medytacyjnych Wadźrasattwy służy też oczyszczaniu negatywnych czynów i stanów umysłu
Vadźrasattwa – tyb. Dordzie Sempa, jest on szóstym Dhjani Buddą, uważanym za kapłana pozostałych pięciu Dhyanich. Jest to bóstwo tantryczne, symbol najwyższy aspekt oświecenia. Nie występuje on na stupach jak pozostali Dhyani Buddowie. Jest on czczony niezależnie od nich. Wielbienie go jest wykonywane zawsze w tajemnicy i nie jest przekazywane tym, którzy nie są wtajemniczeni w sekrety drogi Vadźrajany. Wiele praktyk medytacyjnych Wadźrasattwy służy też oczyszczaniu negatywnych czynów i stanów umysłu.
Posążek przedstawia Buddę Siakjamuniego. Zrobiona z kawałek drzewa. Budda Siakjamuni jest Buddą współczesnych czasów, stanowiącym źródło wszystkich nauk buddyjskich, zwanych Dharmą. Przepowiedziane zostało, że kolejny Budda zamanifestuje się dopiero wówczas, gdy nauki obecnego Buddy zostaną w zupełności zapomniane. Posążek wykonany ręcznie przez tybetańskiego artystę, zgodnie z tradycyjnymi kanonami sztuki sakralnej buddyzmu tybetańskiego. Budda Siakjamuni (dopuszcza się też pisownie: Sakiamuni, Sakjamu
Posążek przedstawia Buddę Siakjamuniego. Zrobiona z clay. Budda Siakjamuni jest Buddą współczesnych czasów, stanowiącym źródło wszystkich nauk buddyjskich, zwanych Dharmą. Przepowiedziane zostało, że kolejny Budda zamanifestuje się dopiero wówczas, gdy nauki obecnego Buddy zostaną w zupełności zapomniane. Posążek wykonany ręcznie przez tybetańskiego artystę, zgodnie z tradycyjnymi kanonami sztuki sakralnej buddyzmu tybetańskiego. Szerokośc: 11.50 x 7.50 cm. Wysokosc: 19.50 cm. Budda
Posążek przedstawia Buddę Siakjamuniego. Budda Siakjamuni jest Buddą współczesnych czasów, stanowiącym źródło wszystkich nauk buddyjskich, zwanych Dharmą. Przepowiedziane zostało, że kolejny Budda zamanifestuje się dopiero wówczas, gdy nauki obecnego Buddy zostaną w zupełności zapomniane. Posążek wykonany ręcznie przez tybetańskiego artystę, zgodnie z tradycyjnymi kanonami sztuki sakralnej buddyzmu tybetańskiego. Wysokosc: 22 cm.
Zielonej Tary : Tara, po tybetańsku Dolma, uważana jest za emanację Bodhisattwy Współczucia, Czenrezika. Ucieleśnia ona ochronny i opiekuńczy aspekt współczucia wszystkich Buddów. Mówi się, że Tara ochrania przed wszelkiego rodzaju niebezpieczeństwami i lękami. Znana jest także jako "Ta, która spełnia wszelkie pragnienia". Wysokosc: 15 cm.
Amitajus – nazywany jest on też Aparmita. Jest to imię dane Amitabhie ze względu na to, że obdarza on długim i zdrowym życiem. Przedstawiany jest jako Boddhisatwa – w koronie, z bogatymi ornamentami. Jego włosy są niebieskie i czasem spływają swobodnie na ramiona a czasem są upięte. Siedzi on w pozycji Buddy a jego dłonie spoczywają na udach ułożone w mudrę Dhyana. W dłoniach trzyma on wazę z ambrozją, która jest jego symbolem. Waza ta jest bogato dekorowana a na niej leżą cztery rzędy korali. W cer
Tara – żeńskie bóstwo panteonu buddyjskiego. Narodziła się ze łzy Boddhisatwy Współczucia – Avalokiteśvary. Ma bardzo szanowaną pozycję w wierzeniach buddyjskich jako przewodniczka chroniąca istoty ludzkie podczas ich wędrówki w egzystencji materialnej. Przedstawiana jest w pozycji siedzącej zwanej Vajra. Nosi girlandy i koronę jak Boddhisatwowie, zdobią ją też inne ornamenty i biżuteria. Czasami przedstawiana jest jako Saptalochana – Tara Siedmiooka (troje oczu na głowie, po jednym na dłoniach i sto
„zrodzony z lotosu można go uznać za historycznego założyciela buddyzmu tybetańskiego. Głosił on przede wszystkim nauki szkoły Nyingmapa. Jego szczególnym zadaniem było okiełznanie rodzimych demonów lub ucieleśnianych przez nie sił natury. Metody Padmasambhawy sięgały do posługiwania się instrumentami kultowymi, przede wszystkim phurbu, do opanowania technik medytacyjnych dzogchen. Dziś w krajach himalajskich oddaje mu się cześć pod imieniem guru Rinpocze („Drogocenny Guru). Padmasambhawa ur
Atīśa Dīpamkara Śrījñāna (Atisza Dipamkara Szridźńana, sanskryt: अतिश दीपङ्कर श्रीज्ञान, bengalski: অতীশ দীপঙ্কর শ্রীজ্ঞান Ôtish Dipôngkor Srigên, chiń. trad. 燃燈吉祥智 pinyin: Rándēng Jíxiángzhì) ur. w 982, w Vikrama Puri w Bengalu; zm. 1054 w Nyêtang, w Tybecie– pochodzący z północno-wschodnich Indii mistrz i uczony buddyjski, jeden z głównych nauczycieli zgromadzenia zakonnego i uniwersytetu Wikramasila. Ostatnich kilkanaście lat życia spędził w Tybecie pomagając w tłumaczeniu tekstów religijnych i naucza
Samantabhadra – wylie: Kun-tu bzang-po, mongolski: Qamugha Sain, chiński 普贤菩萨 Puxian pusa, kor. Pohyon posal, japoński Fugen bosatsu, wiet. Phổ Hiền Bồ tát 1) w naukach Dzogczen, naukach o naszej prawdziwej naturze, występuje jako pierwotny Budda, aspekt dharmakai. Jako Budda przedstawiany jest w niebieskim kolorze siedząc w przestrzeni, otoczony aurą tęczowego światła, w miłosnej pozie wraz ze swoją małżonką Samantabhadri, z którą reprezentują nierozdzielność pustki i zjawisk, nierozdzi