Dziewczyna z perłą - okładka filmowa
Fragment tekstu:
Ojcu poświęcam
1664Matka nie powiedziała mi o tej wizycie. P źniej wyjaśniła, że nie chciała, żebym się zdenerwowała. Zdziwiło mnie to, ponieważ uważałam, że zna mnie dobrze. Ci, co przyszli, uznali, że jestem spokojna. Nie płakałam jak dziecko. Tylko matka mogła zauważyć, że mocniej zaciskam szczęki, a moje i tak wielkie źrenice rozszerzyły się jeszcze bardziej.Kroiłam właśnie warzywa w kuchni, kiedy usłyszałam głosy przed naszymi drzwiami: kobiecy - jasny niczym wypolerowany mosiądz i męski - niski i ciemny jak deski stołu, przy kt rym pracowałam. Rzadko słyszeliśmy w domu podobne głosy. Były w nich bogato zdobione dywany, książki, perły i futra.Ucieszyłam się, że wcześniej tak porządnie wyszorowałam schody.Głos matki, jak garnek albo dzban, zaczął się przybliżać od przedpokoju. Szli do kuchni. Przesunęłam pokrojone pory na miejsce, położyłam n ż na stole, wytarłam ręce w fartuch i ścisnęłam mocno wargi, żeby je wygładzić.Moja matka weszła pierwsza i rzuciła mi ostrzegawcze spojrzenie. Za nią pojawiła się kobieta, kt ra musiała się schylić, żeby wejść do środka. Była bardzo wysoka, wyższa niż towarzyszący jej mężczyzna.Wszyscy w mojej rodzinie, nawet ojciec i brat, byli niscy.Mimo spokojnego dnia kobieta wyglądała tak, jakby przywiał ją tu wiatr. Czepek miała przekrzywiony, wystawały spod niego drobne jasne loczki przypominające pszczoły, kt re co jakiś czas pr bowała odpędzić. Kołnierz źle leżał i nie był tak wykrochmalony, jak trzeba. Kiedy odrzuciła poły opończy, zauważyłam, że pod jej ciemnoniebieską suknią rozwija się dziecko, kt re powinno urodzić się tuż przed końcem roku albo jeszcze wcześniej.Twarz kobiety przypominała owalny p łmisek, czasami lśniący i piękny, a czasami powleczony śniedzią. Jej oczy wyglądały jak dwa brązowe guziki, co było rzadkie w zestawieniu z blond włosami. Chciała pokazać, że przygląda mi się uważnie, ale nie potrafiła się skoncentrować. Jej wzrok wciąż błądził po kuchni.- Więc to jest ta dziewczyna - rzekła nagle.- To moja c rka, Griet - potwierdziła matka, a ja skłoniłam się im z szacunkiem.- No c ż, nie za duża. Czy jest przynajmniej silna? - Kiedy odwr ciła się, żeby spojrzeć na mężczyznę, zawadziła opończą o leżący na stole n ż. N ż spadł z trzaskiem i obr cił się parę razy na podłodze.Kobieta krzyknęła.- Catharino - upomniał ją spokojnie mężczyzna. M wił tak, jakby miał w ustach cynamon. Jego żona potrzebowała chwili, żeby się uspokoić.Podniosłam n ż i wytarłszy ostrze w fartuch, odłożyłam na st ł. Ponieważ zawadziłam nim o warzywa, musiałam jeszcze poprawić marchewkę.Mężczyzna patrzył na mnie oczami szarymi jak morze. Twarz miał pociągłą i kanciastą, o stałym wyrazie, w przeciwieństwie do żony, kt rej twarz przypominała płomień świecy. Nie nosił brody ani wąs w, co mnie ucieszyło, ponieważ dzięki temu wyglądał schludniej. Miał na sobie czarną opończę i białą koszulę z pięknym koronkowym kołnierzem. Kapelusz przykrywał wło-sy o barwie wymytych deszczem czerwonych cegieł.- Co robisz, Griet? - spytał.Zdziwiło mnie to pytanie, ale wiedziałam, że lepiej tego nie okazywać.- Kroję warzywa, panie. Na zupę.Zawsze układam warzywa w kole tak, że każde ma w nim odpowiednie miejsce, niczym kawałki tortu. Tym razem było ich pięć: czerwona kapusta, cebula, pory, marchewka i rzepa, przy czym okrągły środek wypełniała marchewka. Żeby je tak uformować, użyłam tępej części ostrza.Mężczyzna postukał palcem w st ł.- Czy w tej kolejności wkładasz je do zupy? - zapytał, oglądając koło.- Nie, panie - zawahałam się. Nie potrafiłam wyjaśnić, skąd taki układ warzyw. Po prostu czułam, że tak właśnie powinny leżeć, ale bałam się to powiedzieć.- Widzę, że oddzieliłaś odcienie bieli - rzekł, wskazując kawałki rzepy i cebuli. - A dlaczego pomarańczowy i fioletowy nie są obok siebie?Wziął do ręki kawałek kapusty i marchewki i potrząsnął nimi, jakby to były kości do gry.Zerknęłam na matkę, kt ra skinęła lekko głową.- Bo te kolory się kł cą, kiedy są obok siebie, panie.Uni sł brwi, jakby nie spodziewał się takiej odpowiedzi.- A czy ułożenie tych warzyw zajmuje ci dużo czasu?- Nie, panie - odpar
- Sklep: Sklep wydawnictwa ZYSK I SPÓŁKA
- Kategoria: Kategorie/Beletrystyka/Kameleon/Kameleon - okładki filmowe
- Marka: Chevalier, Tracy
- Dostępność: na stanie
- Zaktualizowany: 19.11.2024
- Cena: 23.90 zł
